Wallaby

Algemeen

Wallaby is de naam die wordt gegeven aan verscheidene soorten kleine tot middelgrote kangoeroes. Er is echter geen vaste grens die stelt wanneer een kangoeroe een wallaby is, en wanneer niet. Het woord wallaby komt uit de taal van de Eora, een Aboriginal-stam die oorspronkelijk leefde in het gebied waar nu Sydney ligt.

Over het algemeen wordt de naam gebruikt voor de moeraswallaby (Wallabia bicolor) of voor een van de kleinere soorten kangoeroes uit het ondergeslacht Notamacropus (uit het geslacht Macropus), waaronder de Bennettwallaby, de Tammarwallaby en de zandwallaby. Al deze soorten werden vroeger in het geslacht Wallabia geplaatst. In het Nederlands wordt de naam ook gebruikt door de struikwallabies (Dorcopsis en Dorcopsulus) uit Nieuw-Guinea. Ook andere soorten kangoeroes, als de stekelstaartkangoeroes (Onychogalea), de rotskangoeroes (Petrogale) en de quokka (Setonix brachyurus) worden soms met wallaby aangeduid.

Uiterlijk

Een Wallaby heeft sterke achterpoten met grote voeten waarop hij zich hoppend en springend voortbeweegt. De voorpoten zijn veel kleiner en worden vooral gebruikt bij het foerageren (zoeken en vinden van voedsel) en om evenwicht te bewaren. De staart is ongeveer even lang als het lichaam en is een belangrijke steun bij het bewaren van het evenwicht. Ook wordt de staart als afweermiddel gebruikt. De vacht van een Wallaby is kort en glanzend, in diverse tinten grijs, bruin, beige of roodbruin. De vacht is in grote lijnen effen, maar de buik is meestal lichter van kleur. Sommige soorten hebben kleuraccenten, zoals een lichte streep aan de zijkant van de kop. De vrij lange oren zijn ovaal-driehoekig en staan rechtop. Mannetjes zijn iets groter en zwaarder en hebben een iets kleurrijkere vacht. Vrouwtjes hebben een buidel op de buik om hun jong in te dragen.

Leefwijze en voedsel

Sommige Wallabies leven bij voorkeur alleen, andere soorten is groepjes. Er heerst een bepaalde rangorde in een groep. Mannetjes vechten soms onderling om de rangorde te bevestigen. Ze leven vooral op de grens tussen open vlaktes en bos/struikgewas. Wallabies zijn planteneters. Ze eten vooral gras en bladeren en af en toe bessen, valfruit en zaden. Ze zoeken hun voedsel voornamelijk in de schemering en 's nachts.

Voortplanting en leeftijd

Sommige Wallabies kunnen het hele jaar door jongen krijgen, andere soorten alleen in de eerste helft van het jaar. De draagtijd is kort, slechts een maand. Meestal wordt één jong geboren, tweelingen zijn zeldzaam. Het jong is klein, kaal en blind en kan nog lang niet voor zichzelf zorgen, eigenlijk nog een foetus. Het klimt direct na de geboorte naar de buidel van de moeder. Daar klampt het zich vast aan de tepel van de moeder. Hier ontwikkelt het diertje zich nog een paar maanden verder. Na drie tot vijf maanden gaan de ogen open en gaat de vacht groeien. Afhankelijk van de soort verlaat het jong na 5 tot 9 maanden de buidel. Dan komt het jong met name nog terug in de buidel om te drinken of als er gevaar dreigt. Als het jong alleen nog komt drinken kan de moeder een nieuw jong krijgen. Ongeveer na een jaar is het jong zelfstandig.

Een Wallaby is vruchtbaar tussen de 8 maanden en twee jaar, afhankelijk van soort en geslacht. De gemiddelde levensverwachting in het wild is 9 jaar, in gevangenschap 10-15 jaar.